Als kind ontwikkel je een beeld van hoe je in de toekomst zou willen zijn.
Brandweer, directeur van de bank, piloot, arts etc.....
Met vallen en opstaan zul je je eigen krachten maar ook je beperkingen ontdekken.
Voor professionele teams is dit niet veel anders.
Wie ben je? Wat zou je met elkaar willen zijn? Waar sta je met elkaar voor? Welke identiteit heeft de club waar jij mede verantwoordelijk voor bent? Welke exclusieve kwaliteiten bezit jouw team en wie helpen jullie daar mee?
Goede vragen die elk team zou moeten kunnen beantwoorden.
In de complexe zorg ligt eigenlijk voortdurend door stress en agressie het beheers- en controleparadigma op de loer. We grijpen in omdat we willen voorkomen dat het mis zou kunnen gaan.
Hoe zou je dit in de praktijk kunnen voorkomen? Het is namelijk niet de vraag of het wel eens stressvol of agressief zou kunnen worden, het zal er simpelweg zijn.
Een vaardigheid die je goed zou kunnen gebruiken is relativeren ofwel 'anders' denken.
Leren relativeren is dus een belangrijke vaardigheid die je kan helpen 'anders' te denken.
Als teamleider, coach, medewerker, manager, orthopedagoog en alle andere betrokken disciplines moet je dus proberen te oefenen met 'anders' denken. Je moet vooruit maar ook terug kunnen denken, je moet kunnen omdenken, je denken moet je helpen in plaats van vastzetten.
De dagelijkse praktijk biedt voldoende mogelijkheden om dit 'anders' denken in te gaan zetten.
Een voorbeeld:
Het gaat bij het thuiskomen van een weekend logeren bij ouders altijd mis. Al snel wordt de vraag gesteld of dit het dan wel waard is. Moet zij het weekend wel naar huis? Wordt ze niet gigantisch overvraagd? etc. Jammer, want een weekend gezellig bij je ouders gun je haar natuurlijk juist en dat gedoe bij het afscheid of de ingewikkelde overgang moeten we als professionals goed begeleiden. Neem de tijd om dit goed met elkaar in beeld te krijgen. Erken de gevoelens die er mogen zijn. Niet de zogenaamde oplossing van het afschaffen van weekends gaan bedenken s.v.p. Denk niet dat je alles moet oplossen en geloof zeker niet alles wat je denkt. Relativeer in het collectief zodat de client ondanks het soms ingewikkelde gedrag centraal blijft staan en je als professionals bewust blijft van haar onderliggende behoeften.
Als relativeren in de professionele context onvoldoende lukt en er ruimte ontstaat tussen de ooit gestelde ambitie en de dagelijkse gang van zaken zal een wankel evenwicht op de loer liggen. Een wankel evenwicht tussen overschatting van onszelf enerzijds en gevoelens van machteloosheid anderzijds. Reacties zullen hierdoor sneller primair gekleurd worden en opnieuw zal veiligheid hoog geagendeerd gaan worden op het volgende overleg.
Waak met elkaar over je zorgvuldig opgebouwde professionele context en blijf in beweging.
Denk vooruit, achteruit, denk om, helpend en bespreek het 'probleem' rekening houdend met de gevoelens maar bovenal rekening houdend met je client.
Wie is hij of zij en wat heeft hij of zij van ons nodig!
Ga het doen!!!