Overal kom je ze tegen: de zogenaamde ‘experts'.
Zichzelf benoemd tot ‘expert' in slecht gekopieerde deskundigheid en voortdurend aan de gang om anderen te foppen!
Ooit kwam de interesse wellicht voort uit het complexe gedrag. Geïnspireerd door de problematiek, de ernst van de situatie, de menswaardigheid die in het geding was. Maar nu? Heden ten dage? De daadwerkelijke interesse in de ooit zo gekoesterde complexiteit heeft plaats gemaakt voor de fascinatie van onszelf. Meer is beter lijkt het devies. Kijk ons eens goed bezig zijn. We hebben ons vermaakt van betrouwbare ander tot onmisbare ander. Elke dag zien we het gebeuren, egoïstische intenties verpakt in mooie woorden. Schermen met ervaring in zelf benoemde gradaties, moeiteloos doorgestroomd naar de positie van ‘expert'. Het gedrag van dit soort zogenaamde 'ervaringsdeskundigen' in ons vak is een lastig fenomeen. De ervaring die men zegt te vertegenwoordigen is echter in een nieuwe context in geen velden of wegen te bekennen. De status van ‘expert' verdwijnt als sneeuw voor de zon en moeiteloos dampen de eerder beloofde competenties op. Organisaties zijn vaak te groot om snel en adequaat vooruit te denken. Ze zijn daarmee een prooi voor de snelle en flexibele organisaties die voor elk probleem, zo lijkt het, een oplossing hebben. Steeds minder 'experts' zijn te herkennen aan visie vanuit de fundamentele waarden. De zorg ontwikkelt zich tot melkkoe voor snelle ‘zorgleveranciers'.
De ooit zo sterk gekoesterde waarden hebben plaatsgemaakt voor 'money making' machines die hun weerloze slachtoffers besluipen, binnendringen en leegzuigen.
Ik gun zorgorganisaties de mogelijkheid om medewerkers zich te laten identificeren met hun gedachtengoed en zorgvisie. Medewerkers die de ambitie van de organisatie met trots dragen en zichzelf ontwikkelen en daarmee hun organisatie een gezicht en succes bezorgen. Meer tijd voor eigen mensen en dat alles met de support van een swingende HR/Leer&Ontwikkel-afdeling en een goed gefaciliteerde inhoudelijke plek om het 'echte' vak te mogen leren. Bedenk dat onze leermeesters de mensen zijn en waren die behoren tot de meest kwetsbare mensen van de samenleving. Zij waren het die de context faciliteerden om samen succesvol te worden. Je zal zien dat het alleen niet gaat lukken. Zet je fopneus dus maar af en bedenk nog maar eens goed waarom dit vak jou ooit inspireerde! GA HET DOEN!!!