Maak er geen ding van

Ik hoor regelmatig dat organisaties ambities hebben of graag zouden veranderen.

Het woord organisatie klinkt dan bijna als een ding.

Het lastige is dat organisaties nu eenmaal geen dingen zijn. Je kunt ze niet 'aan' zetten.

Een organisatie is eigenlijk niets meer dan iets waar je met de mensen die er werken over na kunt denken.

Wanneer organisaties een verandering willen bewerkstelligen, een cultuur omslag willen maken of wellicht een methode willen doorvoeren gaat dit eigenlijk over de verandering in denken van de mensen over de organisatie.

Het ontstaan van anders denken van mensen over organisaties kan wanneer je het 'nu' als uitgangspunt neemt zonder allerlei voorwaartskoppelingen.

Het team gaat binnenkort op training en daarna zal de professionaliteit van de individuele teamleden toenemen.

of

De woning is nog niet huiselijk ingericht maar daar is een projectgroep mee bezig.

of

Client heeft geen dagbesteding maar dit zal tijdens de cliënt plan bespreking volgende maand worden geagendeerd.

Als je het nu of anders gezegd de werkelijkheid als uitgangspunt neemt zijn er direct zaken waar je mee aan de slag kunt. Wanneer je echter de planning als uitgangspunt neemt zal je zien dat je vast komt te zitten en er gaandeweg steeds vaker voorwaarden worden toegevoegd.

Cliënten kunnen zich soms erg complex gedragen.

Echter geldt dit eveneens voor de mensen die werken in zorgorganisaties.

Niet zelden is het denken over de organisatie en de client ook complex geworden.

Als je werkzaam bent in een organisatie is het de kunst om deze toch regelmatig met een frisse blik te beschouwen, met nieuwe oren te luisteren naar anderen ipv jezelf en actief te blijven.

Het doet me denken aan de arbeidsmoraal van Gerrit van der Valk: "oren en ogen open, mondje dicht en je handen laten wapperen"

De ruimte om dingen te zien in je organisatie ontstaan door 'echt' te kijken en luisteren naar je cliënten, hun ouders of vertegenwoordigers en elkaar. Door dialoog kan je nadenken over je organisatie en hetgeen je aan verwachtingen wil voortbrengen.

Pas op want ook hier ligt de planning en control weer op de loer.

Denk aan de ooit gevoerde keukentafel gesprekken. Ontstaan door spontaniteit en laagdrempeligheid. Helaas door de staf opgepikt en in een jaarplan gezet.

Resultaat?

Elke client en of ouder een keukentafel gesprek.

Doelstelling? 80% van de gesprekken voeren die gepland zijn en aftekenen in het systeem.

Worden we erop afgerekend? Nee? Oké dan kom ik met 60% dus weg.

Zo jammer...

Alle methoden, technieken en modellen zijn slechts huidige afbeeldingen van de werkelijkheid en moeten het goede gesprek dienen.

Wanneer ze vast worden gezet en een ding worden zullen ze niets bijdragen aan de professionalisering van je medewerkers en dus je organisatie.

Ik geloof dat organisaties bestaan uit de kwaliteit van de relaties tussen de daarin werkzame mensen, de gedeelde waarden en de verbinding met de cliënten en hun vertegenwoordigers.

De kwaliteit van deze relaties , de gedeelde waarden en de verbinding zijn dynamisch en dienen voortdurend met elkaar in dialoog te zijn. De dialoog waardoor gezien en gehoord kan worden waar directe aanknopingspunten gevonden kunnen worden voor verandering in kijken, denken en doen.

"Ogen en oren open, mondje dicht en de handen laten wapperen!"

GA HET DOEN!!!